Kι έρχονται αυτές οι μέρες, που δε θες να κάνεις τίποτα, δε θες να πας πουθενά και το μόνο που θες είναι να ξαπλώσεις στον καναπέ, να σκεπαστείς με την κουβέρτα, να βάλεις μια ταινία να παίζει και να κλάψεις. Και ποιος καλύτερος τρόπος να κλάψεις από ένα καλό, δυνατό δράμα, που εμπορικό δεν το λες, αλλά το όσκαρ του το έχει πάρει. Ο λόγος για την ταινία "Boys don't Cry", για την οποία η καταπληκτική Hillary Swank τιμήθηκε με όσκαρ α' γυναίκειου ρόλου. Το τραγικότερο στοιχείο σχετικά με τη συγκεκριμένη ταινία είναι πως πρόκειται για αληθινή ιστορία, αυτήν της Teena Brandon. Βιολογικά κορίτσι, η Teena από πολύ νεαρή ηλικία δεν μπορεί να αποδεχτεί τη γυναίκεια της ταυτότητα καθώς νιώθει, σκάφτεται, φέρεται σαν αγόρι. Μισώντας το ότι είναι φυλακισμένη σε ένα σώμα που δεν της ταιριάζει, υιοθέτει αντρική ταυτότητα και φεύγει από τον τόπο του προσπαθώντας να κάνει μια νέα αρχή με τον νέο του εαυτό. Δεν αργεί να κάνει παρεες, ενώ έχει ιδιαίτερη πέραση στις κοπέλες της Νεμπράσκα, οπού και καταφεύγει. Είναι εκεί που γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του, Lana (Chloe Sevigny), με την οποία σχεδιάζουν να φύγουν μακριά και να ζήσουν οι δυο τους ευτυχισμένοι. Μια κλήση της αστυνομίας όμως θα φέρει τα πάνω-κατω στη μέχρι τώρα ήρεμη ζωή του Brandon, όπως πλέον συστήνεται, και θα αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα στη Lana και στους συγγενείς της. Από κει και έπειτα οι εξελίξεις είναι αναπάντεχες.
Το "Boys don't cry" δεν έχει χαρακτηριστεί άδικα ως μια από τις πιο ενοχλητικές ταινίες όλων των εποχών, γιατί αυτό ακριβώς κάνει: ενοχλεί. Ενοχλεί τις σκουριασμένες αντιλήψεις, τα παρωπιδικά μυαλά, όλους αυτούς που λένε "έλα μωρέ, και τι έγινε;". Δεν είναι μια ταινία διασκέδασης, μια ταινία που θα τη νοικιάσεις για να περάσεις την ώρα σου. Είναι μια ταινία που θα σε βάλει στη θέση ενός ατόμου που ίσως δε σκέφτηκες ποτέ να μπεις και που θα σε σοκάρει όταν θυμηθείς πως είναι πραγματική ιστορία και όχι δημιούργημα φαντασίας.
Η Hillary Swank εδώ στον -για εμάς- καλύτερο ρολό της καριέρας της σε αναγκάζει να επικεντρωθείς στην ομορφιά και την εύθραυστη φύση του, χωρίς να σε ενδιαφέρει εάν είναι κορίτσι ή αγόρι. Με το υπόλοιπο cast επίσης εξαιρετικό, την Kimberly Pierce στη σκηνοθεσία και στο σενάριο (μαζί με τον Andy Bienen) να δίνει μαθήματα λιτότητας, η ταινία αποτελεί αναμφίβολα το μεγαλύτερο και ομορφότερο φόρο τιμής στον Brandon Teena και σε όλα τα θύματα των hate crimes.
Το "Boys don't cry" δεν έχει χαρακτηριστεί άδικα ως μια από τις πιο ενοχλητικές ταινίες όλων των εποχών, γιατί αυτό ακριβώς κάνει: ενοχλεί. Ενοχλεί τις σκουριασμένες αντιλήψεις, τα παρωπιδικά μυαλά, όλους αυτούς που λένε "έλα μωρέ, και τι έγινε;". Δεν είναι μια ταινία διασκέδασης, μια ταινία που θα τη νοικιάσεις για να περάσεις την ώρα σου. Είναι μια ταινία που θα σε βάλει στη θέση ενός ατόμου που ίσως δε σκέφτηκες ποτέ να μπεις και που θα σε σοκάρει όταν θυμηθείς πως είναι πραγματική ιστορία και όχι δημιούργημα φαντασίας.
Η Hillary Swank εδώ στον -για εμάς- καλύτερο ρολό της καριέρας της σε αναγκάζει να επικεντρωθείς στην ομορφιά και την εύθραυστη φύση του, χωρίς να σε ενδιαφέρει εάν είναι κορίτσι ή αγόρι. Με το υπόλοιπο cast επίσης εξαιρετικό, την Kimberly Pierce στη σκηνοθεσία και στο σενάριο (μαζί με τον Andy Bienen) να δίνει μαθήματα λιτότητας, η ταινία αποτελεί αναμφίβολα το μεγαλύτερο και ομορφότερο φόρο τιμής στον Brandon Teena και σε όλα τα θύματα των hate crimes.
Christina Lagiou