Βρεθήκαμε με το νικητή της δέκατης έβδομης Athens Xclusive Designers Week, Δημήτρη Ορδουλίδη, και μιλήσαμε για τη δουλειά, τους στόχους και τις πηγές της έμπνευσής του. Από την κουβέντα μας δεν έλειψε βέβαια και η ιδιαίτερη συλλογή που παρουσίασε στη διοργάνωση,η οποία και τον ανέδειξε σε νικητή των New Designers Awards.
Μία εβδομάδα μετά τη νίκη σου στην Αthens Χclusive Designers Week. Ποια είναι τα συναισθήματα σου;
Σίγουρα νιώθω πάρα πολύ όμορφα, γιατί ουσιαστικά ανταμοίβονται οι κόποι μου. Νιώθω μια ηθική ικανοποίηση. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω προλάβει ακόμα να καταλάβω πολλά πράγματα. Από εκείνη τη μέρα μέχρι και σήμερα συνεχώς τρέχω, αλλά ταυτόχρονα έχω και την ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους που με ενδιαφέρουν. Παράλληλα έχω κάνει κάποιες επαφές με το label Underground για την capsule συλλογή που θα λανσάρουμε.
Ερχόμενος από το Dusseldorf στην Αθήνα, πώς βρήκες τα πράγματα εδώ, όσον αφορά στο χώρο της μόδας;
Η κρίση, πιστεύω, έχει επηρεάσει το χώρο της μόδας, τόσο δημιουργικά, όσο και εμπορικά. Εμπορικά γιατί πολύ απλά ο καταναλωτής δεν έχει τη δυνατότητα να αγοράσει. Δημιουργικά γιατί, όταν οι μεγάλοι οίκοι περνούν κρίση, αναγκάζονται να κάνουν περικοπές στο προσωπικό, πράγμα το οποίο μπορεί να συνεπάγεται περικοπές σε νέες ιδέες και αγορές φθηνών υφασμάτων. Γενικά προσπαθούν να προσαρμόσουν τις συλλογές τους, ώστε να γίνουν πιο "χαμηλού κόστους" και να πωλούν σε πιο χαμηλές τιμές.
Ποια ήταν η πηγή έμπνευσής της συλλογής παρουσίασης στην AXDW;
Αρχικά, η συλλογή είναι εμπνευσμένη από την αρχιτεκτονική του Bauhaus. Έχω χρησιμοποιήσει πολύ αυστηρές γραμμές, ενώ οι δύο πυλώνες της συλλογής είναι η αρχιτεκτονική και το unisex στοιχείο. Όλα τα ρούχα έχουν δημιουργηθεί από ένα βασικό ανδρικό πατρόν, το οποίο, όμως, έχει προσαρμοστεί στα μέτρα του γυναικείου σώματος, νούμερο 36, και του ανδρικού, νούμερο 48. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κρατάμε την ίδια γραμμή. Γενικά, σε όλα τα ρούχα αποκρύπτονται οι καμπύλες του σώματος, με στόχο να πετύχουμε το no gender στοιχείο. Υπάρχει πολλή γεωμετρία, μινιμαλισμός και συνοχή.
Πώς εξελίχθηκε η πορεία δημιουργίας της συλλογής;
Η αλήθεια είναι ότι η συλλογή βγήκε αβίαστα, γιατί είχα ξεκάθαρα στο μυαλό μου τι ήθελα να κάνω. Βοήθησε, βέβαια, το γεγονός ότι ήταν μόνο 10 outfits. Ειδικά τα πρώτα 8 βγήκαν πολύ γρήγορα. Tα άλλα δύο βγήκαν σε κάπως πιο περίεργη φάση . Συγκεκριμένα για το ένα θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήμουν έξω με κάτι φίλους και ξαφνικά σηκώνομαι λέγοντας "Παιδιά, φεύγω, γιατί μου ήρθε έμπνευση!". Με το που φτάνω στο σπίτι μου, φτιάχνω το πατρόν επί τόπου, χωρίς καν να σχεδιάσω το ρούχο. Εκεί, ωστόσο, που αντιμετώπισα πρόβλημα ήταν στο να επιλέξω υφάσματα, γιατί δεν ήθελα να είναι μία σκέτη και απλή συλλογή. Ήθελα να υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες πινελιές, κάποια prints, στις ίδιες όμως αποχρώσεις πάνω κάτω.. Ήθελα πολύ συγκεκριμένο αποτέλεσμα, γι' αυτό και τα υφάσματα τα αγόρασα από διάφορους προμηθευτές.
Τι είναι αυτό που σε εμπνέει γενικά;
Ένα πράγμα που μου αρέσει να λέω είναι ότι τα όνειρά μου είναι τα σχέδιά μου. Εμπνέομαι από το συναίσθημα. Συναίσθημα που μπορεί να σου προκαλέσει μια εικόνα, μια ταινία, ένα βιβλίο, ένα τραγούδι. Αυτό το συναίσθημα με την σειρά του προκαλεί μια έκρηξη άλλων συναισθημάτων, διεγείροντας τη φαντασία μου, με αποτέλεσμα στο μυαλό μου να δημιουργείται μια ταινία. Φαντάζομαι τους πρωταγωνιστές σε ένα συγκεκριμένο μέρος, με ρούχα δικά μου, όπως θα ήθελα εγώ. Εν προκειμένω, εμπνεύστηκα χαρακτήρες που ζουν σε έναν κόσμο, όπου κυριαρχεί παντού η γεωμετρία, όπου άνδρες και γυναίκες έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα, όπου ο καθένας κρίνεται με βάση τις πράξεις και όχι με βάση το φύλο ή τις επιλογές του.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να πάρει σάρκα και οστά το concept της gender free ένδυσης στην Ελλάδα;
Οι πρώτες αμφιβολίες όσον αφορά στη συμμετοχή μου στην AXDW ήταν κατά πόσο θα μπορέσει το ελληνικό κοινό να καταλάβει το στυλ μου και πόσο μάλλον να φορέσει δημιουργίες μου. Όσον αφορά στα ελληνικά δεδομένα, θεωρώ ότι η Ελληνίδα ανέκαθεν είχε γούστο, ωστόσο, δεν τολμάει πράγματα και σε μια κατάσταση υφεσιακού κλίματος προσφεύγει σε πιο απλές, σίγουρες και οικονομικές επιλογές. Θεωρώ, όμως, ότι ο Έλληνας πρέπει να αρχίσει να τολμάει. Δεν ξέρω αν η κολεξιόν θα μπορούσε να έχει ανταπόκριση στην Ελλάδα. Αν γίνονταν κάποιες αλλαγές, όπως παραδείγματος χάρη στα layers, και κρατούσαμε τις γραμμές, θα μπορούσε πολύ άνετα να φορεθεί και εδώ. Πιστεύω, όμως, ότι η συλλογή απευθύνεται κυρίως σε πιο βορειοευρωπαϊκές χώρες, κυρίως λόγω κλίματος, γιατί, ας μην ξεχνάμε, στην Ελλάδα έχουμε 9 μήνες καλοκαίρι και έτσι δύσκολα κάποιος θα επενδύσει σε ένα παλτώ, μιας και δεν θα το φορέσει τόσο πολύ.
Πιστεύεις ότι η μόδα έχει δύναμη και αν ναι τι δύναμη έχει;
Θεωρώ ότι η μόδα έχει δύναμη, διότι ανέκαθεν μέσω της μόδας εκφράζονταν κάποια κινήματα. Όπως λόγου χάρη το κίνημα των πανκ με τα ξυρισμένα κεφάλια, τα δερμάτινα, τα καρφιά και τα σχισμένα παντελόνια. Όλη αυτή η φιλοσοφία των πανκ, η οποία εκφράστηκε μέσω της μόδας, πέτυχε πάρα πολλά πράγματα. Η μόδα δεν είναι απλά κάτι επιφανειακό. Είναι ένα σύνολο μεταβλητών που θέλει να περάσει κάποια μηνύματα. Θεωρώ, λοιπόν, ότι πάντα έχει να πει κάτι η μόδα. Το θέμα είναι να ξέρουμε για ποιο λόγο φοράμε κάτι, να μην είναι τα ρούχα μας αποτέλεσμα προπαγάνδας των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Είναι εύκολο να ασχοληθεί κανείς με την μόδα, πιστεύεις;
Η ενασχόληση με τη μόδα και συγκεκριμένα το επάγγελμα του σχεδιαστή μόδας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Δεν αρκεί η φαντασία, το να σχεδιάζεις καλά, το να μπορείς να συνδυάσεις χρώματα. Θεωρώ ότι για να ασχοληθεί κάποιος με τη μόδα θα πρέπει να διαθέτει ένα ορισμένο υπόβαθρο, να γνωρίζει από ιστορία. Ας πάρουμε για παράδειγμα την δεκαετία του 60': όταν ο πρώτος άνθρωπος περπάτησε στο φεγγάρι , εμπνεύστηκαν πολλοί οίκοι το space look, με κύριο εκπρόσωπο το φόρεμα με τους καθρέφτες του Paco Rabanne. Η μόδα είναι συνδυασμός πολλών τεχνών, από μαθηματικά μέχρι ζωγραφική.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου σχεδιαστές;
Αγαπημένος μου σχεδιαστής είναι ο Haider Ackermann από την Αμβέρσα, ο όποιος θεωρώ ότι είναι maitre όσον αφορά στο draping. Ένας άλλος που θαυμάζω είναι ο Nicolas Ghesquière, ειδικά για τη δουλειά του στον οίκο Balenciaga. Μου άρεσε ιδιαίτερα η μινιμαλιστική τάση που είχε δώσει στο ρούχο του.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον;
Θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω το δικό μου label, με σωστές όμως βάσεις, σωστούς συνεργάτες , το δικό μου χώρο και να μπορώ δίνω τα ρούχα μου στο εξωτερικό. Προβλέψεις για το άμεσο μέλλον δε μπορώ να κάνω πάντως. Ο κύριος στόχος μου είναι να ασχολούμαι πάντα με τη μόδα!
Μία εβδομάδα μετά τη νίκη σου στην Αthens Χclusive Designers Week. Ποια είναι τα συναισθήματα σου;
Σίγουρα νιώθω πάρα πολύ όμορφα, γιατί ουσιαστικά ανταμοίβονται οι κόποι μου. Νιώθω μια ηθική ικανοποίηση. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω προλάβει ακόμα να καταλάβω πολλά πράγματα. Από εκείνη τη μέρα μέχρι και σήμερα συνεχώς τρέχω, αλλά ταυτόχρονα έχω και την ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους που με ενδιαφέρουν. Παράλληλα έχω κάνει κάποιες επαφές με το label Underground για την capsule συλλογή που θα λανσάρουμε.
Ερχόμενος από το Dusseldorf στην Αθήνα, πώς βρήκες τα πράγματα εδώ, όσον αφορά στο χώρο της μόδας;
Η κρίση, πιστεύω, έχει επηρεάσει το χώρο της μόδας, τόσο δημιουργικά, όσο και εμπορικά. Εμπορικά γιατί πολύ απλά ο καταναλωτής δεν έχει τη δυνατότητα να αγοράσει. Δημιουργικά γιατί, όταν οι μεγάλοι οίκοι περνούν κρίση, αναγκάζονται να κάνουν περικοπές στο προσωπικό, πράγμα το οποίο μπορεί να συνεπάγεται περικοπές σε νέες ιδέες και αγορές φθηνών υφασμάτων. Γενικά προσπαθούν να προσαρμόσουν τις συλλογές τους, ώστε να γίνουν πιο "χαμηλού κόστους" και να πωλούν σε πιο χαμηλές τιμές.
Ποια ήταν η πηγή έμπνευσής της συλλογής παρουσίασης στην AXDW;
Αρχικά, η συλλογή είναι εμπνευσμένη από την αρχιτεκτονική του Bauhaus. Έχω χρησιμοποιήσει πολύ αυστηρές γραμμές, ενώ οι δύο πυλώνες της συλλογής είναι η αρχιτεκτονική και το unisex στοιχείο. Όλα τα ρούχα έχουν δημιουργηθεί από ένα βασικό ανδρικό πατρόν, το οποίο, όμως, έχει προσαρμοστεί στα μέτρα του γυναικείου σώματος, νούμερο 36, και του ανδρικού, νούμερο 48. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κρατάμε την ίδια γραμμή. Γενικά, σε όλα τα ρούχα αποκρύπτονται οι καμπύλες του σώματος, με στόχο να πετύχουμε το no gender στοιχείο. Υπάρχει πολλή γεωμετρία, μινιμαλισμός και συνοχή.
Πώς εξελίχθηκε η πορεία δημιουργίας της συλλογής;
Η αλήθεια είναι ότι η συλλογή βγήκε αβίαστα, γιατί είχα ξεκάθαρα στο μυαλό μου τι ήθελα να κάνω. Βοήθησε, βέβαια, το γεγονός ότι ήταν μόνο 10 outfits. Ειδικά τα πρώτα 8 βγήκαν πολύ γρήγορα. Tα άλλα δύο βγήκαν σε κάπως πιο περίεργη φάση . Συγκεκριμένα για το ένα θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήμουν έξω με κάτι φίλους και ξαφνικά σηκώνομαι λέγοντας "Παιδιά, φεύγω, γιατί μου ήρθε έμπνευση!". Με το που φτάνω στο σπίτι μου, φτιάχνω το πατρόν επί τόπου, χωρίς καν να σχεδιάσω το ρούχο. Εκεί, ωστόσο, που αντιμετώπισα πρόβλημα ήταν στο να επιλέξω υφάσματα, γιατί δεν ήθελα να είναι μία σκέτη και απλή συλλογή. Ήθελα να υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες πινελιές, κάποια prints, στις ίδιες όμως αποχρώσεις πάνω κάτω.. Ήθελα πολύ συγκεκριμένο αποτέλεσμα, γι' αυτό και τα υφάσματα τα αγόρασα από διάφορους προμηθευτές.
Τι είναι αυτό που σε εμπνέει γενικά;
Ένα πράγμα που μου αρέσει να λέω είναι ότι τα όνειρά μου είναι τα σχέδιά μου. Εμπνέομαι από το συναίσθημα. Συναίσθημα που μπορεί να σου προκαλέσει μια εικόνα, μια ταινία, ένα βιβλίο, ένα τραγούδι. Αυτό το συναίσθημα με την σειρά του προκαλεί μια έκρηξη άλλων συναισθημάτων, διεγείροντας τη φαντασία μου, με αποτέλεσμα στο μυαλό μου να δημιουργείται μια ταινία. Φαντάζομαι τους πρωταγωνιστές σε ένα συγκεκριμένο μέρος, με ρούχα δικά μου, όπως θα ήθελα εγώ. Εν προκειμένω, εμπνεύστηκα χαρακτήρες που ζουν σε έναν κόσμο, όπου κυριαρχεί παντού η γεωμετρία, όπου άνδρες και γυναίκες έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα, όπου ο καθένας κρίνεται με βάση τις πράξεις και όχι με βάση το φύλο ή τις επιλογές του.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να πάρει σάρκα και οστά το concept της gender free ένδυσης στην Ελλάδα;
Οι πρώτες αμφιβολίες όσον αφορά στη συμμετοχή μου στην AXDW ήταν κατά πόσο θα μπορέσει το ελληνικό κοινό να καταλάβει το στυλ μου και πόσο μάλλον να φορέσει δημιουργίες μου. Όσον αφορά στα ελληνικά δεδομένα, θεωρώ ότι η Ελληνίδα ανέκαθεν είχε γούστο, ωστόσο, δεν τολμάει πράγματα και σε μια κατάσταση υφεσιακού κλίματος προσφεύγει σε πιο απλές, σίγουρες και οικονομικές επιλογές. Θεωρώ, όμως, ότι ο Έλληνας πρέπει να αρχίσει να τολμάει. Δεν ξέρω αν η κολεξιόν θα μπορούσε να έχει ανταπόκριση στην Ελλάδα. Αν γίνονταν κάποιες αλλαγές, όπως παραδείγματος χάρη στα layers, και κρατούσαμε τις γραμμές, θα μπορούσε πολύ άνετα να φορεθεί και εδώ. Πιστεύω, όμως, ότι η συλλογή απευθύνεται κυρίως σε πιο βορειοευρωπαϊκές χώρες, κυρίως λόγω κλίματος, γιατί, ας μην ξεχνάμε, στην Ελλάδα έχουμε 9 μήνες καλοκαίρι και έτσι δύσκολα κάποιος θα επενδύσει σε ένα παλτώ, μιας και δεν θα το φορέσει τόσο πολύ.
Πιστεύεις ότι η μόδα έχει δύναμη και αν ναι τι δύναμη έχει;
Θεωρώ ότι η μόδα έχει δύναμη, διότι ανέκαθεν μέσω της μόδας εκφράζονταν κάποια κινήματα. Όπως λόγου χάρη το κίνημα των πανκ με τα ξυρισμένα κεφάλια, τα δερμάτινα, τα καρφιά και τα σχισμένα παντελόνια. Όλη αυτή η φιλοσοφία των πανκ, η οποία εκφράστηκε μέσω της μόδας, πέτυχε πάρα πολλά πράγματα. Η μόδα δεν είναι απλά κάτι επιφανειακό. Είναι ένα σύνολο μεταβλητών που θέλει να περάσει κάποια μηνύματα. Θεωρώ, λοιπόν, ότι πάντα έχει να πει κάτι η μόδα. Το θέμα είναι να ξέρουμε για ποιο λόγο φοράμε κάτι, να μην είναι τα ρούχα μας αποτέλεσμα προπαγάνδας των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Είναι εύκολο να ασχοληθεί κανείς με την μόδα, πιστεύεις;
Η ενασχόληση με τη μόδα και συγκεκριμένα το επάγγελμα του σχεδιαστή μόδας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Δεν αρκεί η φαντασία, το να σχεδιάζεις καλά, το να μπορείς να συνδυάσεις χρώματα. Θεωρώ ότι για να ασχοληθεί κάποιος με τη μόδα θα πρέπει να διαθέτει ένα ορισμένο υπόβαθρο, να γνωρίζει από ιστορία. Ας πάρουμε για παράδειγμα την δεκαετία του 60': όταν ο πρώτος άνθρωπος περπάτησε στο φεγγάρι , εμπνεύστηκαν πολλοί οίκοι το space look, με κύριο εκπρόσωπο το φόρεμα με τους καθρέφτες του Paco Rabanne. Η μόδα είναι συνδυασμός πολλών τεχνών, από μαθηματικά μέχρι ζωγραφική.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου σχεδιαστές;
Αγαπημένος μου σχεδιαστής είναι ο Haider Ackermann από την Αμβέρσα, ο όποιος θεωρώ ότι είναι maitre όσον αφορά στο draping. Ένας άλλος που θαυμάζω είναι ο Nicolas Ghesquière, ειδικά για τη δουλειά του στον οίκο Balenciaga. Μου άρεσε ιδιαίτερα η μινιμαλιστική τάση που είχε δώσει στο ρούχο του.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον;
Θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω το δικό μου label, με σωστές όμως βάσεις, σωστούς συνεργάτες , το δικό μου χώρο και να μπορώ δίνω τα ρούχα μου στο εξωτερικό. Προβλέψεις για το άμεσο μέλλον δε μπορώ να κάνω πάντως. Ο κύριος στόχος μου είναι να ασχολούμαι πάντα με τη μόδα!