Χάρμαινα καφενείο, Άμφισσα
Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, λέει ο σοφός ελληνικός λαός, θα πέσει να σε πλακώσει. Σκεπτόμενη λοιπόν αναλογικά, άρχισα να φοβάμαι μήπως αν δεν παινέψεις τον τόπο σου, αυτός ανοίξει και σε καταπιεί! Είπα λοιπόν να κάνω μια μίνι εξόρμηση στα πάτρια εδάφη, προς αναζήτηση στεκιού εκτός Αθηνών, μήπως και εξευμενίσω την τύχη μου. Και το βρήκα! Συγκεκριμένα το βρήκα στην Άμφισσα και ακόμα πιο συγκεκριμένα στη βόρεια συνοικία της πόλης ονόματι Χάρμαινα, κάτω απ’το ιστορικό κάστρο. Εξηγούμαι λοιπόν και σας λέω ότι η εν λόγω συνοικία, που κάποτε συγκέντρωνε μερικά από τα καλύτερα βυρσοδεψεία, είναι πλέον κάτι περισσότερο από ήσυχη, σχεδόν ερημωμένη. Περπατάς στην κυριολεξία ανάμεσα στα ερείπια των παλιών κατοικιών και μαγαζιών, μέσα σε πλακόστρωτα σοκάκια και παίρνεις όρκο ότι, δεν μπορεί, εδώ ο χρόνος έχει σταματήσει προ πολλού. Μέσα σ’ αυτό το για πολλούς γοητευτικό σκηνικό, ήπια λοιπόν το καφεδάκι μου στο καφενείο που φέρει το όνομα της συνοικίας. Ο χώρος, απρόσμενα καλαίσθητος, έδενε περίτεχνα το χθες με το σήμερα, πάντα με σεβασμό στο παρελθόν αλλά χωρίς προσκόλληση σε αυτό. Όπως ίσως φαντάζεστε, τα υλικά που κυριαρχούσαν ήταν το ξύλο και η πέτρα, ενώ την εντύπωση έκλεβαν το μεγάλο παράθυρο στο βάθος του μαγαζιού και η ξύλινη ραφιέρα με ρετρό αντικείμενα, όπως παλιά ραδιόφωνα και τηλέφωνα- αντίκες, σε έναν από τους τοίχους του μαγαζιού. Το βράδυ λειτουργεί και ως μπαρ ενώ διαθέτει και έναν αρκετά μεγάλο χώρο στην κάτω αίθουσα. Α, αν τύχει και το επισκεφτείτε νύχτα, έχετε το νου σας γιατί στην τοπική κοινωνία ακούγονται φήμες για το στοιχειό ενός ερωτευμένου νέου που δεν άντεξε τον χαμό της αγαπημένης του και αφού πήγε να την βρει τριγυρνάει τις νύχτες στα παλιά του λημέρια. Εμείς σας προειδοποιήσαμε! Το σημερινό μας post λοιπόν μπορεί να μην είναι ακριβώς citylife αλλά, κάτι το Πάσχα που πέρασε κάτι η άνοιξη που είναι ήδη (υποτίθεται) εδώ, είπαμε να σας πάμε μια βόλτα στην ελληνική ύπαιθρο. Αν λοιπόν βρεθείτε κατά Άμφισσα μεριά, κάντε μια βόλτα. Αξίζει!
Χάρμαινα καφενείο, συνοικία Χάρμαινα Άμφισσα
by Έλενα Τσώνου
Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, λέει ο σοφός ελληνικός λαός, θα πέσει να σε πλακώσει. Σκεπτόμενη λοιπόν αναλογικά, άρχισα να φοβάμαι μήπως αν δεν παινέψεις τον τόπο σου, αυτός ανοίξει και σε καταπιεί! Είπα λοιπόν να κάνω μια μίνι εξόρμηση στα πάτρια εδάφη, προς αναζήτηση στεκιού εκτός Αθηνών, μήπως και εξευμενίσω την τύχη μου. Και το βρήκα! Συγκεκριμένα το βρήκα στην Άμφισσα και ακόμα πιο συγκεκριμένα στη βόρεια συνοικία της πόλης ονόματι Χάρμαινα, κάτω απ’το ιστορικό κάστρο. Εξηγούμαι λοιπόν και σας λέω ότι η εν λόγω συνοικία, που κάποτε συγκέντρωνε μερικά από τα καλύτερα βυρσοδεψεία, είναι πλέον κάτι περισσότερο από ήσυχη, σχεδόν ερημωμένη. Περπατάς στην κυριολεξία ανάμεσα στα ερείπια των παλιών κατοικιών και μαγαζιών, μέσα σε πλακόστρωτα σοκάκια και παίρνεις όρκο ότι, δεν μπορεί, εδώ ο χρόνος έχει σταματήσει προ πολλού. Μέσα σ’ αυτό το για πολλούς γοητευτικό σκηνικό, ήπια λοιπόν το καφεδάκι μου στο καφενείο που φέρει το όνομα της συνοικίας. Ο χώρος, απρόσμενα καλαίσθητος, έδενε περίτεχνα το χθες με το σήμερα, πάντα με σεβασμό στο παρελθόν αλλά χωρίς προσκόλληση σε αυτό. Όπως ίσως φαντάζεστε, τα υλικά που κυριαρχούσαν ήταν το ξύλο και η πέτρα, ενώ την εντύπωση έκλεβαν το μεγάλο παράθυρο στο βάθος του μαγαζιού και η ξύλινη ραφιέρα με ρετρό αντικείμενα, όπως παλιά ραδιόφωνα και τηλέφωνα- αντίκες, σε έναν από τους τοίχους του μαγαζιού. Το βράδυ λειτουργεί και ως μπαρ ενώ διαθέτει και έναν αρκετά μεγάλο χώρο στην κάτω αίθουσα. Α, αν τύχει και το επισκεφτείτε νύχτα, έχετε το νου σας γιατί στην τοπική κοινωνία ακούγονται φήμες για το στοιχειό ενός ερωτευμένου νέου που δεν άντεξε τον χαμό της αγαπημένης του και αφού πήγε να την βρει τριγυρνάει τις νύχτες στα παλιά του λημέρια. Εμείς σας προειδοποιήσαμε! Το σημερινό μας post λοιπόν μπορεί να μην είναι ακριβώς citylife αλλά, κάτι το Πάσχα που πέρασε κάτι η άνοιξη που είναι ήδη (υποτίθεται) εδώ, είπαμε να σας πάμε μια βόλτα στην ελληνική ύπαιθρο. Αν λοιπόν βρεθείτε κατά Άμφισσα μεριά, κάντε μια βόλτα. Αξίζει!
Χάρμαινα καφενείο, συνοικία Χάρμαινα Άμφισσα
by Έλενα Τσώνου