Ένα βράδυ με πανσέληνο, σ' ένα πελώριο σκουπιδότοπο, στον ετήσιο χορό τους, οι Jellicle Catsγιορτάζουν μέχρι την αυγή, όπου ο αρχηγός της φυλής θα ανακοινώσει το όνομα της γάτας που θα ξαναγεννηθεί και θα ζήσει μια νέα ζωή. Στη διάρκεια αυτής της νύχτας, ο χορός και το τραγούδι των Jellicle μας διηγείται ιστορίες για τις πιο διάσημες και δημοφιλείς προσωπικότητες της ράτσας τους.
Το θρυλικό μιούζικαλ του Andrew Lloyd Weber, εμπνευσμένο από το βιβλίο ποιημάτων τουT.S.Eliot «Το εγχειρίδιο πρακτικής γατικής του Γερο-Πόσουμ», επιστρέφει στην Αθήνα 9 χρόνια μετά. Η λονδρέζικη David Ian Productions δημιούργησε μια εντυπωσιακή παράσταση, με ρυθμό και ροή. 2.5 ώρες αμιγούς θεάματος γεμίζουν το θέατρο με κοινό ηλικίας 5 - 85 ετών.
Οι γάτες ξεγλιστρούν μέσα στο σκοτάδι και με την πλαστικότητα της κίνησης των αιλουροειδών, με εντυπωσιακά άλματα και συγχρονισμένο χορό γεμίζουν τη σκηνή. Συχνά κατεβαίνουν από τη σκηνή, τρέχουν στους διαδρόμους, παίζουν με τους λιλιπούτειους θαυμαστές τους, αλλά σύντομα επιστρέφουν στη φυλή τους. Άλλωστε «οι γάτες δεν είναι σκύλοι».
Η κάθε γάτα έχει το δικό της κοστούμι και κάθε πρόσωπο έχει διαφορετικό μακιγιάζ. Ο φωτισμός ατμοσφαιρικός, σ' ένα έξυπνο και λειτουργικό σκηνικό. Και τι φωνές! Όλοι αγγελικά και χαρισματικά καλλίφωνοι. Ποιον δεν θα «άγγιζε» η Grizabella τραγουδώντας «Let the memory live again». Μάλιστα, σε μια ευγενική κίνηση, μια Jellicle τραγουδά το «Memory» και σε λίγους ελληνικούς στίχους.
Για τους μικρότερους, οι γάτες παίζουν ένα αστείο παιχνίδι που ενθουσιάζει. Για τους μεγαλύτερους, οι γάτες συμβολίζουν συμπεριφορές και χαρακτήρες, διακωμωδούν πρόσωπα και καταστάσεις, πάντα με μια συγκινητική τρυφερότητα. Η μουσική, ο χορός, το τραγούδι και η ποίηση πλέκονται αρμονικά και αβίαστα σ' ένα θέαμα υψηλής αισθητικής και ακόμη υψηλότερων προδιαγραφών, με αυταπόδεικτη καλλιτεχνική αξία και διαχρονικότητα.
Έως 15/3 στο Badminton Theater.
Το θρυλικό μιούζικαλ του Andrew Lloyd Weber, εμπνευσμένο από το βιβλίο ποιημάτων τουT.S.Eliot «Το εγχειρίδιο πρακτικής γατικής του Γερο-Πόσουμ», επιστρέφει στην Αθήνα 9 χρόνια μετά. Η λονδρέζικη David Ian Productions δημιούργησε μια εντυπωσιακή παράσταση, με ρυθμό και ροή. 2.5 ώρες αμιγούς θεάματος γεμίζουν το θέατρο με κοινό ηλικίας 5 - 85 ετών.
Οι γάτες ξεγλιστρούν μέσα στο σκοτάδι και με την πλαστικότητα της κίνησης των αιλουροειδών, με εντυπωσιακά άλματα και συγχρονισμένο χορό γεμίζουν τη σκηνή. Συχνά κατεβαίνουν από τη σκηνή, τρέχουν στους διαδρόμους, παίζουν με τους λιλιπούτειους θαυμαστές τους, αλλά σύντομα επιστρέφουν στη φυλή τους. Άλλωστε «οι γάτες δεν είναι σκύλοι».
Η κάθε γάτα έχει το δικό της κοστούμι και κάθε πρόσωπο έχει διαφορετικό μακιγιάζ. Ο φωτισμός ατμοσφαιρικός, σ' ένα έξυπνο και λειτουργικό σκηνικό. Και τι φωνές! Όλοι αγγελικά και χαρισματικά καλλίφωνοι. Ποιον δεν θα «άγγιζε» η Grizabella τραγουδώντας «Let the memory live again». Μάλιστα, σε μια ευγενική κίνηση, μια Jellicle τραγουδά το «Memory» και σε λίγους ελληνικούς στίχους.
Για τους μικρότερους, οι γάτες παίζουν ένα αστείο παιχνίδι που ενθουσιάζει. Για τους μεγαλύτερους, οι γάτες συμβολίζουν συμπεριφορές και χαρακτήρες, διακωμωδούν πρόσωπα και καταστάσεις, πάντα με μια συγκινητική τρυφερότητα. Η μουσική, ο χορός, το τραγούδι και η ποίηση πλέκονται αρμονικά και αβίαστα σ' ένα θέαμα υψηλής αισθητικής και ακόμη υψηλότερων προδιαγραφών, με αυταπόδεικτη καλλιτεχνική αξία και διαχρονικότητα.
Έως 15/3 στο Badminton Theater.
Ελένη Σηφάκη